Relacje społeczne między psami są czasami bardzo złożone, zwłaszcza między dorosłymi psami a szczeniętami. Należy wziąć pod uwagę wiele parametrów. Zobowiązania i dziedzictwo społeczne psów stanowią podstawę dobrego lub złego współżycia.
U psów relacje społeczne zawsze opierają się na związku dominujący-zdominowany, nawet jeśli wspólne pożycie jest pokojowe. I odwrotnie, gdy współlokator źle się czuje, trauma psychiczna, którą zadają sobie psy, jest znacznie poważniejsza niż zwykła walka między 2 psami, które się nie znają.
Relacja dorosły pies-szczenięta
Dla rozwoju szczenięcia istotne jest, czy jest ono w stały kontakt z dorosłym psem, najlepiej jego matka, ale pod jej nieobecność inny dorosły powinien zająć się rola regulatora.
Szczeniak uczy się od dorosłego w młodym wieku i do około 8-10 tygodnia życia, dlatego ważne jest, aby utrzymywać z nimi kontakt jak najdłużej. W każdym wieku jego nauka: jedzenia, samokontroli, regulacji zgryzu… Człowiek nigdy nie będzie w stanie zrobić tak dobrze jak pies wychowania szczeniaka.
Po ukończeniu 8 tygodni dorosły uczy szczeniaka odłączania się od siebie i samodzielnej ewolucji – to koniec odstawiania od piersi i początek autonomii. Jeśli czujesz, że Twój szczeniak jest zbyt zestresowany (lub po prostu zapobiega), możesz pomóc mu naturalnie się uspokoić za pomocą aromaterapii. Kojące dyfuzory olejków eterycznych Petscool są dobrym sprzymierzeńcem w zmniejszaniu stresu między 2 zwierzętami mieszkającymi razem.
Spuścizna dzieciństwa: spoiwo relacji między dorosłymi a szczeniętami
Pierwsze miesiące życia psa mają silny wpływ na relacje między dorosłymi a szczeniętami. Rzeczywiście, dorosły pies do idealnego wzorca rodziny, który wyrósł ze swoimi 2 rodzicami, będzie mógł spokojniej powitać szczeniaka.
Jeden mężczyzna dorosły, dobrze wykształcony i przyzwyczajony do spotykania się z innymi kongenerami, może być również dobrym wychowawcą ze szczeniętami. Od czasu do czasu możesz zaobserwować agresywne zachowanie. Nie przejmuj się zbyt szybko, może to dorosły po prostu uczy szczeniaka grzeczności. Szczeniaki zawsze wychodzą z tego obronną rękąatak nagły. Chrząki są częścią relacji między szczeniakiem a psem, szczeniak próbuje zastraszyć dużego, a dorosły stawia granice - nic bardziej normalnego, prawda?
Z drugiej strony interweniuj, jeśli zauważysz, że atak się przedłuża lub jeśli szczeniak wykazuje fizyczne ślady. Dorośli kobiety ogólnie zachowują się bardziej nieprzewidywalnie niż mężczyzna. Suki potrafią rozpoznać szczeniaka, który jest ich potomstwem i takiego, które nim nie jest. Zgodnie z ich logiką szczeniak powinien zostać z własną matką, w takim przypadku uważa go za sierota i nie zwracaj na niego uwagi. Może nawet postrzegać osierocone szczenięta jako rywalki dla własnych szczeniąt.
Samce nie są w stanie rozpoznać własnego potomstwa od zupełnie obcej osoby. To wyjaśnia tę różnicę w zachowaniu. Rzeczywiście, samce mają naturalną tendencję do: chronić szczeniaka.