Padwa to kwintesencja europejskiej kury ozdobnej. Rozpoznawalna po dużym czubku piór, zamiast grzebienia jest przyjemną kurą, która z pewnością przyciągnie uwagę otoczenia. Niezależnie od tego, czy chcesz, aby rywalizowała na dużym pokazie drobiu, czy też lubisz adoptować niezwykłą kurę, może to być idealny ptak.
 Rodzina | Phasianidae |
|---|---|
 Nośny | 100/190 |
 Krzyczeć | gdakać, klaskać, chichotać lub kretela |
 Hałas | słaba dla kury, średnia dla koguta |
 Waga | Kogut: od 2,0 kg do 2,3 kg Kura: od 1,5 kg do 2,0 kg Krasnolud: od 0,8 kg do 0,9 kg |
 Ciąć | Od 35 cm do 65 cm |
 Wymagane miejsce | 4 mln2 |
 Latający | czasem |
 Długość życia | Od 6 do 11 lat |
Cechy fizyczne
Największą fizyczną osobliwością kury z Padwy jest oczywiście jego herb. U obu płci pióra głowy rosną i opadają kaskadowo na głowę i pysk zwierzęcia, czasami powodując problemy ze wzrokiem. Ten grzebień jest podtrzymywany przez kostną wypukłość czaszki (czaszka z Padwy, czasami widywana u innych ras). Te kury są również brodate i obdarzone ulubione, co powoduje obfitość piór wachlarzowych wokół głowy i twarzy. Kogut ma niezwykły czerwony grzebień w kształcie litery V, który często gubi się w piórach jego głowy. Świnka i zadziory są zakopane pod brodą.
Szablon jajka: 35/50g. Biała powłoka.
- Upierzenie : płowy z białymi brzegami, złoty, czarny z białym grzebieniem, biały z czarnym grzebieniem, srebrny, biały, niebieski, czasem kukułka.
- Oczy : czerwona tęczówka.
- Dziób : średnia, dość duża, nozdrza wyraźnie widoczne.
- Kreta : brak szczytu. Zastępuje go wyrostek mięsny, na którym rośnie jego dudek.
- Klatka piersiowa : mały.
- Świnka : mały i schowany za brodą.
- Tarsi : średni, szary, nieopierzony, 4 palce.
Zachowanie i charakter
Padwa jest spokojny i delikatny ptakJej natura sprawia, że jest idealnym pupilem, jeśli masz małe dzieci, które nie będą w stanie oprzeć się pokusie trzymania i przytulania tej kury, co bardzo dobrze toleruje.
Czasami jest zdenerwowana i próbuje uciec latając, ale zwykle jest to spowodowane problemami ze wzrokiem spowodowanymi upierzeniem głowy. Mówiąc lub przez gwizdanie, gdy twoja kura się zbliża, ostrzeżesz ją o swoim przybyciu i będzie mniej prawdopodobne, że skoczy.
Ich życzliwość oznacza, że często znajdują się dość nisko w hierarchii, a ich obfite nakrycie głowy z piór może powodować dziobanie innych ras, jest to jedna rzecz, na którą należy uważać, jeśli trzymasz również inne większe rasy kurczaków.
Wiadomo, że kurczaki z Padwy są bardzo ciekawe. Czasami zostają gdzieś uwięzione i często potrzebują Twojej pomocy, aby się wydostać.
Żywność
Kury z Padwy drapią ziemię z przyjemnością i bardzo dobrze odnajdują własne jedzenie i rozrywkę, dlatego klasyczna dieta kur jest w zupełności wystarczająca. Chociaż nie jest to największa warstwa, Padwa potrzebuje swojej dziennej dawki białka. Jeśli nie decydujesz się na granulki warstwowe, koniecznie podawaj jej jakieś suplementy (mączniki, mięso, nabiał, skorupiaki, brukselka, orzechy i nasiona).
Należy również zwrócić uwagę na rozmieszczenie poideł, zwłaszcza zimą. Kiedy idą do picia, prawdopodobnie zmoczyć pióra ich dudków, który może promować zimne przystawki.
Reprodukcja
Kury te rzadko wysiadują, ale może się to oczywiście różnić w zależności od odmiany. Wiele kur z Padwy jest hodowanych w celu ozdabiania i eksponowania, ale niektórzy hodowcy zdecydowali się pozostać bardziej wiernymi temu galinicznemu pochodzeniu i te kury są bardziej skłonne do noszenia lepszych niosek i mają tendencję do wykluwania się.
Jeśli chcesz zobaczyć, jak twoja kura się rozmnaża, spróbuj przetestować jej instynkty: umieszczanie fikcyjnych jaj w budce lęgowej sprawdzić, czy jest zainteresowana, lub zainwestować w elektryczny inkubator.
Zdrowie
Kura z Padwy nie ma żadnych szczególnych problemów zdrowotnych, ale jest bardzo wrażliwy na wilgoć, który może być wektorem chorób.
Pióra głowy mogą być również siedliskiem wszy lub roztoczy, dlatego należy je regularnie sprawdzać, aby móc je odpowiednio leczyć. Pióra, które utrudniają widzenie, czasami muszą być ciąć lekko dla dobra ptaka. Nie tylko ze względu na zdolność dostrzegania drapieżników, ale także do trzymania piór z dala od oka, co może prowadzić do infekcji oka.
Pisklęta z Padwy muszą być uważnie obserwowane w pierwszych tygodniach ich życia ze względu na wystające kości czaszki. Ten występ nie jest od razu solidny, więc dobrze wycelowane dziobnięcie w głowę może zabić lub poważnie zranić pisklę.
Miejsce życia
Ze względu na wadę wzroku Padwa nie jest tak dobrze wyposażona jak inne rasy do życia w wolności. Chociaż lubią kopać, są łatwe cele dla drapieżnikówponieważ nie widzą ich podczas ataku.
Rasa ta bardzo dobrze znosi zamknięcie i chyba najlepiej trzymać w zamknięciu Z powodów bezpieczeństwa. Tak czy inaczej, na pewno będzie potrzebowała suchej kwatery na zimowe miesiące. Upierzenie głowy może być dużym problemem w deszczową pogodę, gdy pióra zmokną, dodatkowo zaciemniają wzrok kury, a także mogą zamarznąć.
Historia rasy
Dokładne pochodzenie kury z Padwy jest niejasne. Jedyną pewną rzeczą jest to, że jego przodkowie… czubaty drób powstały w Europie od starożytności (Włochy, Holandia, Niemcy czy Polska). Statuetki czubatych kur datowane na 1er wieku można znaleźć w Muzeum Watykańskim.
Istnieje kilka anegdotycznych historii o tym, jak powstała ta rasa, z których jedna dotyczy Francji. Według niej dopiero w 1736 r. sławę zyskała kura z Padwy, w którym król Polski został obalony i uciekł do Francji, zabierając ze sobą rasę kur. Stając się wówczas ulubieńcami francuskiego społeczeństwa, kurczaki z Padwy odziedziczyły to imię w hołdzie Madame de Pompadour. Choć brzmi to ładnie, jest wysoce nieprawdopodobne. Najszerzej akceptowaną hipotezą jest to, że rasa ta pochodziła z Holandii, a następnie wyjechała do Włoch w dniu 14mi wiek przez markiza Giovanni Dondi ma powstać w Padwie. Jest również obecny na „Zwiastowaniu”, namalowanym w 1397 roku przez Jacopo da Verona w oratorium św. Michała w Padwie.
Niezależnie od tego rasa została ustandaryzowana i uznana w Holandii.
Ta rasa kur jest jedną z nielicznych o reputacji mocno zakorzenionej w historii. Kury z Padwy można znaleźć na obrazach z lat 1500-1700, gdzie wydają się być częścią codziennego życia. Padwa jedzie do Anglii w XVIII wieku, gdzie w XIX wieku zostanie wybrana wersja karłowata.